Gasmeters | ||||||||||||||||
Wat is het?
| ||||||||||||||||
Hoe werkt het?
| ||||||||||||||||
Digitale uitlezingDe meterstand van zowel analoge membraangasmeters als digitale membraangasmeters kan in digitaal formaat beschikbaar worden gemaakt voor gebruik in slimme toepassingen. Analoge membraangasmetersAnaloge membraangasmeters met een zichtbaar mechanisch telwerk kunnen uitgelezen worden door het toevoegen van een bepaald type (externe) sensor. Bij sommige types analoge membraangasmeters (bv. Elster BK-G4) is er net onder of boven de laatste cijfers van het roterende telwerk plaats (zie Figuur 3) voor het toevoegen van een magnetische sensor (bv. een Hall-effect sensor of een Reed schakelaar, zie Figuur 4). Deze sensor kan de rotatie van bv. het laatste element van het telwerk (en het daarmee gepaard gaande gepasseerde volume gas) detecteren dankzij een magneetje dat voorzien is binnenin dit telwerk. Andere types analoge membraangasmeters zijn voorzien van een klein spiegeltje, meestal op het laatste element van het telwerk (vaak ter hoogte van cijfer 6, zie Figuur 5). Bij deze types meters kan een reflectiesensor gebruikt worden om de rotatie van het element en het daarmee gepaard gaande gepasseerde volume gas te detecteren.
Sensoren en modules voor analoge membraangasmeters kunnen op verschillende manier in verbinding gebracht worden met een systeem voor datacaptatie en -verwerking. Een eerste optie bestaat erin om de sensor(module) rechtstreeks bekabeld aan te sluiten. Indien dit niet mogelijk is, bijvoorbeeld omdat de gasmeter fysiek te ver verwijderd is van het systeem voor datacaptatie en -verwerking, kan een draadloze module gebruikt worden. Deze (meestal batterij-gebaseerde) module wordt bekabeld aangesloten op de sensor en staat draadloos in verbinding met het systeem. Bij sommige oplossingen (bv. bij camera-gebaseerde sensoren) kunnen de sensor en de module ondergebracht zijn in hetzelfde toestel.
| ||||||||||||||||
AandachtspuntenBij het werken met sensoren voor het uitlezen van membraangasmeters zijn er een aantal aandachtspunten. Een eerste aandachtspunt is de uitleesresolutie. De haalbare meetresolutie van een membraangasmeter zoals weergegeven op het telwerk of het elektronische display is typisch relatief hoog (bv. 1 liter of 0.1 liter). Dit betekent echter niet dat de gebruikte combinatie van sensor(module) en systeem voor digitale uitlezing dezelfde resolutie zal bereiken. Bekabelde sensoren die rechtstreeks gekoppeld worden met het uitleessysteem, laten in principe een resolutie toe die gelijkaardig is aan deze van de gasmeter zelf. Wanneer er echter gebruikt gemaakt wordt van draadloze communicatie en batterij-gebaseerde modules, zal de haalbare resolutie lager liggen. Zo zal een draadloze, camera-gebaseerde sensormodule om energie te besparen, de meterstand slechts een beperkt aantal keer per dag capteren. Bij modules die werken met een pulssensor is dit niet mogelijk, gezien elke puls gecapteerd moet worden om een correcte meterstand te kunnen berekenen. Wel kan de module de gecapteerde pulsen lokaal bufferen en het verbruik voor een periode van bijvoorbeeld enkele minuten doorsturen in plaats van ogenblikkelijk de meterstand na elke discrete puls door te geven. Hierdoor zal de uitlezing met een lagere resolutie gebeuren, maar gaat de batterij wel langer mee. Om te weten op welke tijdsperiode de (vertraagd) doorgestuurde data betrekking heeft, wordt een tijdsmarkering toegevoegd aan de data. Dit is ook de strategie die toegepast wordt bij de digitale gasmeter van Fluvius. Om de levensduur van de ingebouwde batterij te maximaliseren, wordt de meterstand per periode van 5 minuten op discrete momenten doorgestuurd met enkele minuten vertraging. Voor toepassingen zoals opvolging van energieverbruik en -kosten over grotere tijdsperiodes (bv. dagen of maanden) is een hoge resolutie van minder belang. Voor andere toepassingen, zoals bijvoorbeeld lekdetectie, of monitoring van condensatieketels, kan een voldoende hoge resolutie wel gewenst zijn, bijvoorbeeld om het gasdebiet (l/min of m³/h) te kunnen berekenen uit de ogenblikkelijke verbruiksdata. Een tweede aandachtspunt is de kostprijs van de benodigde apparatuur voor het uitlezen van de meter. Bij een digitale membraangasmeter moeten er geen extra sensoren toegevoegd worden. Afhankelijk van de toepassing, kan het wel nodig zijn om een kabeltje en/of module te voorzien om het systeem voor uitlezing aan te sluiten op de P1 poort van de digitale elektriciteitsmeter. Bij een analoge membraangasmeter moet sowieso wel een afzonderlijke sensor en/of module aangekocht worden. Eenvoudige sensoren, zoals Reed schakelaars voor magnetische uitlezing hebben een relatief lage kostprijs (enkele tientallen euro’s). Indien meer elektronica vereist is voor de uitlezing, bijvoorbeeld bij een camera-gebaseerde sensormodule, zal de kostprijs een stuk hoger liggen (grootteorde 100 euro en meer). | ||||||||||||||||
Meer informatie
|